فناوری ضد پهپاد چگونه با تهدید ازدحام پهپادها مقابله می کند؟

با توسعه سریع فناوری هواپیماهای بدون سرنشین، دامنه استفاده از پهپادها گسترده تر می شود. نه تنها آنها به طور گسترده در بخش نظامی استفاده می شوند، بلکه بخش غیرنظامی نیز شروع به استفاده از پهپادها برای فعالیت های مختلف مانند عکاسی هوایی کرده است. ، تحویل سریع و غیره با این حال، استفاده گسترده از پهپادها خطرات امنیتی را نیز به همراه دارد و استفاده غیرقانونی از پهپادها به یک مشکل واقعی تبدیل شده است. اکنون تهدید ازدحام پهپادها به یک مشکل جهانی تبدیل شده است. بنابراین چگونه با تهدید ازدحام پهپادها مقابله می کنید؟

فناوری امنیت هواپیماهای بدون سرنشین

فناوری امنیتی پهپاد وسیله ای فنی برای محافظت از پهپادها است. در حال حاضر، فناوری های اصلی برای محافظت از پهپادها به شرح زیر است:

1. فناوری تداخل الکترونیکی: استفاده از تجهیزات الکترونیکی برای تداخل در سیگنال پهپاد، باعث از دست دادن عملکردهای ناوبری، موقعیت یابی و ارتباطی آن می شود و باعث می شود پهپاد کنترل خود را از دست بدهد یا ناپایدار پرواز کند.

2. تکنولوژی تداخل لیزری. از لیزر برای مسدود کردن پهپادها استفاده کنید تا نتوانند به طور عادی پرواز کنند. مزیت فناوری پارازیت لیزری این است که می تواند به پهپادهای پرسرعت حمله کند.

3. فناوری حمله شبکه. از فناوری های شبکه برای حمله، شکستن رمز عبور پهپاد یا رهگیری و تداخل در عملکرد آن برای دستیابی به هدف کنترل یا نابود کردن پهپاد استفاده کنید.

اقدامات حفاظت فیزیکی

اقدامات دفاعی فیزیکی شامل جداسازی فیزیکی هواپیماهای بدون سرنشین برای افزایش سختی حملات هواپیماهای بدون سرنشین است. اقدامات اصلی حفاظت فیزیکی عبارتند از:

1. فضای بسته. منطقه فعالیت را با موانع طبیعی یا مصنوعی محصور کنید تا ورود هواپیماهای بدون سرنشین دشوار شود.

2. فناوری محافظ الکترومغناطیسی با فرکانس بالا: از امواج الکترومغناطیسی با فرکانس بالا در اطراف ماشین ها یا بدن انسان محافظت می کند و از حرکت هواپیماهای بدون سرنشین از طریق سیگنال های امواج الکترومغناطیسی جلوگیری می کند.

3. تشخیص رادار: از سیستم های تشخیص راداری برای نظارت بر پهپادها، تشخیص زودهنگام حضور پهپادها و جلوگیری از تهدیدات احتمالی پهپادها استفاده کنید.

پاسخ پیچیده

تهدید ناشی از پهپادها اغلب نتیجه ترکیبی از چندین فناوری است و بنابراین نیاز به یک پاسخ جامع دارد. پیشگیری را می توان از جنبه های زیر انجام داد:

1. سیستم هشدار اولیه. ایجاد یک سیستم هشدار اولیه با استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین برای تشخیص زودهنگام حضور هواپیماهای بدون سرنشین و اطمینان از زمان کافی و آمادگی برای حفاظت بعدی.

2. سیستم حفاظت: از تداخل الکترونیکی، تداخل پرتو لیزر و سایر فناوری ها برای محافظت از هواپیماهای بدون سرنشین استفاده کنید.

3. مهار فیزیکی: در صورت امکان، اقدامات مهار فیزیکی مانند ساختمان ها، دیوارها و غیره را برای جلوگیری از ورود هواپیماهای بدون سرنشین به مناطق خطرناک نصب کنید.